Fabrikanten van roestvrijstalen pijpen voor de chemische industrie

Wat zijn de typische legeringselementen in roestvrijstalen buizen die worden gebruikt voor chemische toepassingen?
Roestvrijstalen buizen voor de chemische industrie Typisch bevatten een combinatie van legeringselementen die hun corrosieweerstand, sterkte en andere eigenschappen verbeteren die nodig zijn voor het weerstaan ​​van harde chemische omgevingen. De meest voorkomende legeringselementen in roestvrijstalen buizen voor chemische toepassingen zijn onder meer:
Chroom (CR): chroom is het primaire legeringselement in roestvrij staal, wat bijdraagt ​​aan de corrosieweerstand ervan door een passieve oxidelaag op het oppervlak van het staal te vormen, die het beschermt tegen oxidatie en corrosie.
Nikkel (NI): Nikkel verbetert de corrosieweerstand van roestvrij staal, vooral in zure omgevingen. Het verbetert ook de ductiliteit en taaiheid, waardoor het staal geschikter wordt voor het vormen en lassen.
Molybdeen (MO): Molybdeen verhoogt de weerstand van roestvrij staal tegen put- en spleetcorrosie, met name in chloride-bevattende omgevingen. Roestvrijstalen buizen met hogere niveaus van molybdeen worden vaak gebruikt in zeer corrosieve chemische toepassingen.
Stikstof (N): stikstof kan worden toegevoegd aan roestvrij staal om de sterkte en corrosieweerstand te verbeteren, met name in austenitische kwaliteiten. Stikstof verbetert ook de stabiliteit van de austenitische fase bij verhoogde temperaturen.
Koolstof (C): koolstofgehalte in roestvrijstalen buizen wordt meestal laag gehouden om carbide -neerslag en sensibilisatie te voorkomen, wat kan leiden tot intergranulaire corrosie. Gecontroleerde hoeveelheden koolstof worden echter toegevoegd aan bepaalde roestvrijstalen cijfers om hun sterkte en hardheid te verbeteren.
Andere elementen: afhankelijk van de specifieke toepassingsvereisten, kunnen roestvrijstalen buizen ook kleine hoeveelheden andere legeringselementen bevatten, zoals titanium, koper, silicium en mangaan, die specifieke eigenschappen zoals corrosieweerstand, vormbaarheid of machinabiliteit verder kunnen verbeteren.

Welke productieprocessen worden gebruikt om roestvrijstalen buizen te produceren voor toepassingen voor chemische industrie?
Naadloze buisproductie:
Hot extrusie: in dit proces wordt een verwarmde biljet roestvrij staal door een dobbelsteen gedwongen om de vorm van de pijp te vormen. Deze methode produceert naadloze buizen met uniforme eigenschappen en uitstekende oppervlakteafwerking, waardoor ze geschikt zijn voor hogedruk- en corrosieve toepassingen.
Koude tekening: koude tekening omvat het trekken van een roestvrijstalen baket door een matrijs bij kamertemperatuur om een ​​naadloze pijp te produceren met precieze afmetingen en verbeterde oppervlakteafwerking. Koud getrokken pijpen vertonen verbeterde mechanische eigenschappen en strakke toleranties.
Lasted Pipe Manufacturing:
Electric Resistance Welding (ERW): ERW omvat het gebruik van een reeks rollen om een ​​platte strook roestvrij staal in een cilindrische vorm te vormen. De randen worden vervolgens verwarmd en onder druk geperst om een ​​gelaste naad te maken. ERW -buizen worden vaak gebruikt voor minder veeleisende toepassingen waarbij corrosieweerstand nog steeds kritisch is, maar niet op extreme niveaus.
Ondergedompelde booglassen (SAW): SAW omvat de vorming van een gelaste gewricht door de randen van twee roestvrijstalen platen of spoelen te smelten met behulp van een ondergedompelde boog. Dit proces is geschikt voor het produceren van buizen met grote diameter met dikke wanden en hoge lassnelheden, waardoor het kosteneffectief is voor industriële toepassingen.
Gas Tungsten Arc Welding (GTAW/TIG): TIG-lassen omvat het gebruik van een wolfraam-elektrode en inerte gasafscherming om een ​​geselde gewricht van hoge kwaliteit te creëren. Het wordt vaak gebruikt voor productiepijpen met precieze dimensies en hoge corrosieweerstandsvereisten.
Afwerkingsprocessen:
Warmtebehandeling: Roestvrijstalen buizen voor de chemische industrie Kan warmtebehandelingsprocessen ondergaan, zoals gloeien, blussen of oplossing gloeien om hun mechanische eigenschappen, corrosieweerstand of microstructuur te verbeteren.
Oppervlaktebehandeling: oppervlakte-afwerkingstechnieken zoals beitsen, passivering of elektro-polishing kunnen worden gebruikt om oppervlakteverontreinigingen te verwijderen, de corrosieweerstand te verbeteren en de esthetiek te verbeteren.